12 april 2000 -
Steven Le Poole
Vetverbrandingszone
"Missie van vandaag: rusten en acclimatiseren. Base Camp is zwaar bewolkt en het waait en sneeuwt redelijk hard. Toch gaan Mike, Dave A, Adrian en ik 'eventjes' wandelen. Jammer genoeg is er in de verste verte geen enkele mooie route te zien. Alleen maar losse steenheuvels met 'scree' zoals de Engelsen dat noemen. Niets herinnert je eraan dat je vlak bij de hoogste berg ter wereld zit.
We lopen vlot omhoog, nét iets te vlot, maar niemand wil zich laten kennen. Ik loop voortdurend met twee gedachten in mijn hoofd. Enerzijds moet ik zoveel mogelijk mijn energie sparen door in de vetverbrandingszone te lopen (bij mij zo'n 140-165 hartslagen per minuut). Het échte uitsloven kan ik beter bewaren voor de toppoging. Anderzijds, en dat is ook heel belangrijk, wil ik bij de anderen overkomen als een sterke klimmer. Als puntje bij paaltje komt en de summit-teams samengesteld worden, hoop ik bij een sterke ploeg te komen. Zij willen mij er alleen bij als ik ook sterk ben: snel loop, een goede mentaliteit toon en sociaal ben. Daarom wil ik graag bij elke acclimatiseringsloop ergens voorin meelopen. Hoef niet per se de snelste te zijn (dat is Mike Pearson toch wel) maar wil wel voorin zitten.
Het lopen gaat goed. Ik ga nét iets te hard in het begin maar kom wel lekker mee. Wij leiden om beurten en zijn steeds meer aan elkaar gewaagd. Eerst is het plan om naar 5500 meter te gaan, toen leek 5600 meter toch ook wel leuk. Toen de zon doorbrak gingen we toch maar voor 5700 meter. Het belangrijkste was dat we er allemaal plezier in hadden en ons niet forceerden."