18 mei 2000 -
Frits Vrijlandt
De afdaling
"Als we rond drie uur 's middags uitgeput de bodem van de North Col bereiken komen de sherpa's ons tegemoet met warme thee. Een fantastisch gebaar. Steven, Paul, David Horrex en ik hebben dan de lange tocht vanaf 7800 meter erop zitten. En Steven zelfs vanaf 8500 meter, zijn niet gelukte toppoging.
Steven was 's nachts rond twee uur vertrokken vanaf het Top Camp, met een defecte zuurstofset. Dat hij bijna zonder zuurstof tot 8500 meter, de top van de gele band, is gekomen toont aan hoe enorm sterk hij is. Hij heeft wel de last (extra 10 kilo) meegesjouwd, maar er geen voordeel van gehad.
In het North Ridge Camp wacht ik op hem. Hij is zwaar teleurgesteld maar wil zo snel mogelijk afdalen en over een aantal dagen een nieuwe toppoging wagen. Paul is een half uur eerder vertrokken met Manbadur Sherpa. Hij is gisteren, tijdens de toppoging, sneeuwblind geworden. We hebben beiden een slechte nacht gehad met weinig slaap. Paul door zijn erg pijnlijke ogen en ik vanwege een hele nare pijnlijke hoest.
Met Jangbu Sherpa dalen Steven en ik af naar de North Col. Onderweg komen we Dave Horrex tegen, die ook aan het afdalen is. In het North Col Camp houden we een korte pauze. Dave Allason-Pritt heeft hier een nacht doorgebracht en was ons op de graat al tegemoet gelopen. Hij blijft hier nog een nacht om te acclimatiseren. De afdaling van de North Col gaat redelijk voorspoedig, maar blijft, na zoveel inspanning, toch zwaar.
De ontvangst door de sherpa's is heel hartelijk en ook Mike was omhoog gekomen om ons naar ABC te begeleiden. In ABC komt Hans van der Meulen mij en Paul feliciteren. Hij wil binnen enkele dagen weer omhoog, weer zonder zuurstof. Als het hem lukt zou het een ongekende prestatie zijn. In de loop van de middag komt Joke vanuit Base Camp omhoog. Zij is erg blij dat wij de eerste Nederlander op de top hebben gekregen."