27 maart 2000 -
Steven Le Poole
Eerste loopdag
"Eindelijk op pad. We gaan vijf dagen trekken door Nepal. Ten eerste om te acclimatiseren en ten tweede om lekker uit te rusten en ten derde vooral omdat het zo ontzettend mooi is. Vorige keer in Nepal, toen ik naar Tibet ging voor de Cho Oyu, heb ik niets van dit land gezien. Doodzonde want Nepal is een soort Zwitserland maar dan met ontzettend vriendelijke open mensen en een zeer interessante cultuur.
We lopen voor het eerst samen de in de bergen. Met onze drie spiksplinternieuwe, knalgele rugzakken en feloranje fleece truien zien we eruit als een verdwaald EK 2000 promotieteam. Het is heerlijk om onbezorgd door de bergen te kunnen lopen langs beekjes, over touwbruggen, langs aapjes, rododendrons enz. Voor het eerst in maanden niet denken aan materiaal-, todo- en andere lijsten. Hier was het allemaal om begonnen.
Tjitte is niet meteen overtuigd. "Is dit waar je het allemaal voor doet?", zuchtte hij na een kwartier. Op zich niet gek. Drie weken geleden hoorde hij pas dat hij meeging. Daarvoor heeft hij nooit gewandeld. Omdat hij zich niet wou laten afschrikken heeft hij zich absoluut niet ingelezen (interessante strategie). Voor trainen was er al helemaal geen tijd.
Wij daarentegen trainden zo'n vier tot vijf keer per week en met veel nadruk op lopen met lage hartslagfrequenties, de zogeheten vetverbrandingszone. Daarom trainden we ook vaak met een hartslagmeter. Leuk, het maakt je iets bewuster van hoe je je lichaam belast. Deze training werpt duidelijk zijn vruchten af. Vrij moeiteloos stijgen we 600 hoogtemeters per uur met een hartslagfrequentie tussen 140-155 slagen per minuut. Zelfs Tjitte begint warm te draaien en wordt steeds enthousiaster.
Na een paar uur rusten we bij een theehuis, het lokale equivalent van een wegrestaurant. Wij gaan zo ons eerste reisverslag opsturen. Kinderen met grote ogen en enorme snotneuzen kijken gefascineerd hoe Tjitte op een laptop digitaal videomateriaal gaat editen. Maar helaas, na een half uur roept een zwoele vrouwenstem ons toe: 'Your battery is running low'. De kinderoogjes worden nóg groter als Tjitte een generator uitpakt. Zoiets hebben ze nog nooit gezien. Elektriciteit kennen ze alleen uit batterijen. Jammer genoeg krijgen we de generator niet aan de praat. Hij blijft maar afslaan.
We overnachten in Sing Gompa, een kleine nederzetting met wat hotels. Sing Gompa betekent houten klooster en er staat dan ook een mooi oud exemplaar met houtgraveringen en '1000' afbeeldingen van Buddha. Het hele team gaat mediaklussen. Tjitte en Frits leveren verwoed strijd met de generator, Joke spreekt een videoclipje in en ik - zei de gek - schrijf dit verslag."